ابومحمد حسن بن علی بن ابی عقیل عمانی. فقیه و متکلم معروف شیعی در اول قرن چهارم هجری. اقوال او در فقه معروف است. جدش ابوعقیل یحیی بن متوکل اصلاً مدنی بوده و سمعانی در کتاب انساب او را نام برده گوید از مدینه بکوفه رفت و اهل عراق از او حدیث فراگرفتند و در سال 163 ه. ق. درگذشت
ابومحمد حسن بن علی بن ابی عقیل عمانی. فقیه و متکلم معروف شیعی در اول قرن چهارم هجری. اقوال او در فقه معروف است. جدش ابوعقیل یحیی بن متوکل اصلاً مدنی بوده و سمعانی در کتاب انساب او را نام برده گوید از مدینه بکوفه رفت و اهل عراق از او حدیث فراگرفتند و در سال 163 هَ. ق. درگذشت
محمد بن زیاد بن عیسی. فقیه و محدث شیعی. اصلاً از غیر عرب و میان فقهای شیعه مشهور و معتمد است. جاحظ در کتاب البیان و التبیین و هم در کتاب مفاخرت بین عدنانیه و قحطانیه از او روایت دارد. در زمان هرون خلیفه چهار سال مسجون بود و در بند، او را شکنجه کرده اند و بیش از صدهزار درم زیان مالی دیده و کتاب خانه او نیزاز میان برفته و معهذا محفوظات او معوّل ٌعلیه خاصه است. مشهورترین مؤلّفات او کتاب نوادر او میباشد
محمد بن زیاد بن عیسی. فقیه و محدث شیعی. اصلاً از غیر عرب و میان فقهای شیعه مشهور و معتمد است. جاحظ در کتاب البیان و التبیین و هم در کتاب مفاخرت بین عدنانیه و قحطانیه از او روایت دارد. در زمان هرون خلیفه چهار سال مسجون بود و در بند، او را شکنجه کرده اند و بیش از صدهزار درم زیان مالی دیده و کتاب خانه او نیزاز میان برفته و معهذا محفوظات او معوَّل ٌعلیه خاصه است. مشهورترین مؤلَّفات او کتاب نوادر او میباشد
